Mijn werk in De Meelfabriek

Samen met 11 andere Leidse kunstenaars was ik geselecteerd door museum De Lakenhal om werk te exposeren in het meest prachtige gebouw van de stad: De Meelfabriek.
Mijn opdracht was, naast het tonen van mijn eigen werk, ook de routing door de fabriek te verzorgen. Een witte tekenlijn verbond alle gebouwen met elkaar, afgewisseld door teksten en citaten op de vloer die ik had verzameld door ex-werknemers van de fabriek te interviewen. Een fabriek waar je graag wilde werken, waar de directeur een probleem had als er iemand overleed omdat dat iedereen dan naast het graf stond. Een fabriek die 105 jaar draaide op loyale werknemers die avonturen beleefden, verliefd werden en hielden van de koffiejuffrouw die net zo aardig was als dat ze lelijk was. Ik maakte een eerbetoon. Aan de fabriek, aan de mensen, aan het gebouw, mijn collega-kunstenaars en aan mijn opdrachtgevers. De leukste mensen die je maar kunt verzinnen. Directeur Meta Knol van De Lakenhal die me eenzaam en intens gelukkig werkend in het donker een bordje eten kwam brengen. Vriendin Esther die me steunde als een tijger. Huismeester Otto die me ’s morgens vroeg het fabrieksterrein binnenliet in zijn prachtige duster en mij de sleutels en zijn telefoon gaf, zodat ik voor iedereen de poort kon openen terwijl hij rustig kon douchen. Als cadeau naaide hij voor mij eenzelfde duster, achter de naaimachine van zijn moeder. De verhalen die ik kan vertellen van het hele proces nemen pakweg nóg anderhalve kilometer in beslag.

Want anderhalve kilometer mocht ik schrijven en tekenen op stoffige vloeren, trappen en hallen. Het monomane monnikenwerk, al mijmerend strepen trekken en teksten schrijven heeft me vervuld met een geluk dat te groot is voor de woorden in mijn mond.

De tentoonstelling kreeg aandacht in Mr. Motley
Mijn werk op youtube, gefilmd door een bezoeker: Frans Kramer
Izaak Zwartjes bouwde er een nest waar hij in woonde

28 & 29 september 2013